لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: پس از جراحی بای پس عروق کرونر، بیماران در معرض هایپوکسی هستند لذا تحت تهویه مکانیکی قرار می گیرند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مد تهویه با رهاسازی فشار راه هوایی (APRV) بر گازهای خون شریانی بیماران بعد از جراحی بای پس عروق کرونر انجام گرفته است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر به روش کارآزمایی بالینی با طراحی متقاطع و با مشارکت 32 بیمار در ICU بیمارستان امام رضا (ع) مشهد در سال 1393 انجام شد. بیماران به دو گروه (16 نفر ) تقسیم شدند. ابتدا هر دو گروه به مدت نیم ساعت روی مد SIMV قرار گرفتند و پس از ثبت داده ها، در یک گروه مد به APRV تغییر کرد و در گروه دیگر SIMV تا نیم ساعت دیگر ادامه یافت و پس از ثبت داده ها برای بار دوم، مد در گروه اول به SIMV و در گروه دوم به APRV تغییر یافت و گازهای خون شریانی (ABG) در هر سه نوبت اندازه گیری شد. برای مقایسه متغیرهای کمی از آزمون های تی زوجی و تی مستقل و برای مقایسه متغیر کیفی از آزمون کای دو استفاده شد.یافته ها: میانگین فشار دی اکسیدکربن شریانی (PaCO2) در سه مرحله هردو گروه تغییر معنی داری نداشت (0.05>p) اما میانگین فشار اکسیژن شریانی (PaO2) در مرحله APRV در گروه اول با 0.001>p و 0.01>p و در گروه دوم با 0.003>p و 0.002>p به ترتیب نسبت به مراحل SIMV اول و دوم افزایش معنی داری نشان داد.استنتاج: مد APRV منجر به بهبود اکسیژناسیون می شود.

سابقه و هدف: یکی از مشکلات شایع در نوزادان نارس، نارسایی تنفسی و نیاز به تهویه مکانیکی است. جداسازی زودهنگام نوزاد از ونتیلاتور و همچنین خارج کردن زودرس لوله تراشه در نوزادان با رویکرد کاهش خطرات مورد توجه قرار گرفته است. در پژوهش حاضر، دو روش NIMV و NCPAP در نوزادان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی که تحت ونتیلاسیون مکانیکی بودند، مقایسه گردید.مواد و روش ها: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده می باشد که در سال های 1388 و 1389 انجام شد. تعداد 40 نوزاد در دو گروه مورد و شاهد بررسی شدند. نوزادان در دو گروه سنی 28 تا 32 هفته و 32 تا 37 هفته، بصورت تصادفی در دو گروه NCPAP و NIMV قرار داده شده و لوله گذاری مجدد و عوارض دو روش در نوزادان با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: نوزادان در دو گروه NIMV و NCPAP از نظر خصوصیات جنسیت، سن جنینی، وزن، نوع زایمان، مدت تهویه مکانیکی، مصرف سورفاکتانت و استروئید قبل از زایمان مشابه بودند. لوله گذاری مجدد تراشه، اسیدوز تنفسی و خونریزی داخل بطنی در گروه NIMV کمتر بود (p<0.05). اما تفاوت دو گروه در مورد آپنه، هیپوکسی، پنوموتوراکس، عدم تحمل تغذیه، اتساع شکم، مدت بستری بودن و مرگ قابل توجه نبود.استنتاج: تحقیق نشان داد که اسیدوز تنفسی در گروه NIMV کمتر از گروه NCPAP می باشد. لذا ضروریست جهت جلوگیری از لوله گذاری مجدد تراشه و اسیدوز تنفسی و کاهش بروز خونریزی داخل بطنی در نوزادان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی، هنگام قطع تنفس مصنوعی روش NIMV استفاده شود.

مقدمه: در مطالعات اخیر، استفاده از تهویه غیرتهاجمی در بیماران مبتلا به ادم حاد ریوی قلبی پیشنهاد شده ولی فواید این نوع مداخله در درمان این بیماران نامعلوم است. مطالعه حاضر برای بررسی اثرات کوتاه مدت تهویه غیرتهاجمی بر تنفس، همودینامیک و معیارهای اکسیژناسیون در بیماران مبتلا به نارسایی تنفس بر اثر ادم حاد ریوی قلبی و همچنین مشخص کردن نیاز به لوله گذاری تراشه و زمان بهبود و بستری انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 40 بیمار تحت اکسیژن درمانی مرسوم و 40 بیمار تحت تهویه غیرتهاجمی قرار گرفتند. تهویه غیرتهاجمی توسط یک دستگاه تهویه استاندارد از طریق یک ماسک کامل صورت با روش فشار مثبت دوسطحی راه هوایی انجام شد. درمان دارویی استاندارد در هر دو گروه یکسان بود. معیارهای تنفسی و همودینامیک در دقایق صفر، 15، 30 و 60 از زمان شروع تهویه غیرتهاجمی اندازه گیری گردید. تعداد بیماران نیازمند به لوله گذاری داخل تراشه و مدت زمان بهبود (اشباع اکسیژن خون شریانی %96 یا بیشتر و تعداد تنفس کمتر از 30 بار در دقیقه) و مدت زمان بستری در بیمارستان نیز ثبت گردید.نتایج: لوله گذاری داخل تراشه در یک مورد از 40 بیمار تحت تهویه غیرتهاجمی (%2.5) و شش مورد از 60 بیمار تحت اکسیژن درمانی مرسوم (%15) مورد نیاز بود (p=0.1). زمان بهبود به طور بارزی در گروه تهویه غیرتهاجمی کمتر بود، متوسط 42±9.9 دقیقه در برابر (p=0.0001) 131±22.5. تهویه غیرتهاجمی سبب افزایش سریع در اکسیژناسیون و اسیدیته خون شریانی، کاهش تعداد تنفس و ضربان قلب در یک ساعت اول مداخله بود p=0.0001) در تمام موارد). همچنین تفاوت کاملا معنی داری در تعداد روز بستری در بخش مراقبت های ویژه وجود داشت 2.8±1.2) و گروه تهویه غیرتهاجمی در برابر 4.8±1.5 روز در گروه کنترل، (p=0.0001. هیچ موردی از مرگ و میر بیمارستانی ثبت نگردید.نتیجه گیری: در این مطالعه که در مورد بیماران مبتلا به ادم حاد ریوی قلبی انجام گردید، تهویه غیرتهاجمی به روش فشار مثبت دوسطحی راه هوایی برتر از روش اکسیژن درمانی مرسوم ارزیابی شد. مطالعات بیشتری برای مقایسه روش دو سطحی با روش فشار مثبت مداوم راه هوایی به صورت غیرتهاجمی در درمان این بیماران پیشنهاد می شود.

مواجهه با راه هوایی مشکل یکی از چالش های متخصص بیهوشی می باشد. با استفاده از (PTJV) Percutaneous transtracheal jet ventilation برونکوسکوپ فیبراپتیک می توان جان بیمار را نجات داد. این تحقیق گزارش یک مورد می باشد. بیمار 80 ساله ای با انسداد راه هوایی بیش از 80 درصد در اثر تومور لوزه کاندید جراحی رادیکال تونسیلکتومی چپ شده بود. در مشاوره های قلب ، گوش و حلق و بینی و بیهوشی ، بیمار ASA CLASS IV ، با ریسک بالا (high risk) برای بیهوشی و جراحی و توصیه به انجام تراکئوستومی قبل از عمل کرده بودند. با استفاده از بی حسی موضعی (PTJV) ، سپس بیهوشی عمومی و لوله گذاری با برونکوسکوپ فیبراپتیک جراحی بدون نیاز به تراکئوستومی با موفقیت و بدون عارضه انجام شد.

مقدمه: مراقبت از بیماران تحت درمان با تهویه مکانیکی به خاطر عوارض ناشی از آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف: مطالعه ی حاضر با هدف تعیین وضعیت اجرای دستورالعمل های ایمنی مراقبت از راه هوایی بیماران تحت تهویه مکانیکی توسط پرستاران انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های منتخب نظامی شهر تهران در سال 1399 انجام شد. جامعه مورد مطالعه کلیه پرستاران شاغل در این بخش ها بود. بر این اساس عملکرد 90 پرستار چهار بار، مورد مشاهده قرار گرفت. در مجموع 270 مشاهده از عملکرد پرستاران در مراقبت از راه هوایی بیماران، در چک لیست مشاهده ای محقق ساخته، ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ی 25 و با کمک آزمون های آماری توصیفی و استنباطی مانند آزمون تی مستقل، آزمون آنووا (ANOVA)، ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: 1/61 درصد نمونه های مورد پژوهش مرد، 92/2 درصد با مدرک کارشناسی و میانگین سنی 8/44± 33/36 سال بودند. میانگین و انحراف معیار مراقبت ایمن در بار اول مشاهده 7/59± 35/08، در بار دوم 7/30± 12/35 و در بار سوم 7/05± 35/61 بود. کیفیت مراقبت در هر سه دوره زمانی در حد نامطلوب بود. انجام مراقبت ایمن از راه هوایی بیماران با متغیرهای جنس، تاهل، سابقه کار، نوع استخدام، شیفت و سابقه ی گذراندن کارگاه در مورد ایمنی بیمار، مراقبت های ویژه و تهویه مکانیکی ارتباط معنی داری داشت. بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه مشخص شد وضعیت اجرای دستورالعمل های ایمنی مراقبت از راه هوایی بیماران تحت تهویه مکانیکی توسط پرستاران در سطح نامطلوبی قرار دارد. نظارت بیشتر بر عملکرد پرستاران، آموزش کاربردی و با کیفیت در مورد چگونگی مراقبت از راه هوایی بیماران و اجرای دقیق دستورالعمل های ایمنی، اکیدا توصیه می شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: در بیماران تروما به سر که دچار کاهش سطح هوشیاری می باشند و نیاز به تهویه مکانیکی دارند، دو وسیله مرطوب کننده راه هوایی برای گرم و مرطوب کردن راه هوایی براساس شرایط بالینی بیمار استفاده می شود. هدف این تحقیق بررسی تأثیر دو سیستم مرطوب کننده راه هوایی بر تعداد تنفس در بیماران تروما به سر تحت تهویه مکانیکی تهاجمی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه بالینی تصادفی 50 بیمار به روش تصادفی به دو گروه مداخله تقسیم شدند. دو وسیله مرطوب کننده گرمایی و تبادل کننده گرما و رطوبت فیلتردار هر کدام به مدت 30 دقیقه به صورت متقاطع برای گروه ها مورد استفاده قرار گرفت. در پایان هر دوره استفاده از مرطوب کننده راه هوایی، تعداد تنفس بیمار از روی دستگاه تهویه مکانیکی بیمار ثبت شد، داده ها با نرم افزار 25SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در مقایسه دو گروه مرطوب کننده گرمایی و تبادل کننده گرما و و رطوبت فیلتردار در جایگذاری اول تفاوت معنادار بود (049/0=P). در مقایسه دو گروه مرطوب کننده گرمایی و تبادل کننده گرما و و رطوبت فیلتردار در جایگذاری دوم تفاوت معنادار نبود (056/0=P). در مقایسه استفاده متوالی هر دو وسیله در گروه مرطوب کننده گرمایی تفاوت معنادار بود (013/0=P). در مقایسه استفاده متوالی هر دو وسیله در گروه تبادل کننده گرما و و رطوبت فیلتردار تفاوت معنادار بود (037/0=P). بحث و نتیجه گیری: استفاده از یک تبادل کننده گرما و رطوبت فیلتردار در مسیر جریان تهویه مکانیکی تهاجمی در بیماران تروما به سر منجر به افزایش تعداد تنفس می شود که می تواند ناشی از افزایش مقاومت راه هوایی و افزایش دی اکسید کربن خون شریانی و حجم فضای مرده باشد. پیشنهاد می شود که از این وسیله مرطوب کننده راه هوایی با احتیاط و با توجه به شرایط بالینی بیمار استفاده شود.